Chamaecyparis pisifera Bouleward, Ëúæåêèïàðèñ “Áóëåâàðä”

Åíöèêëîïåäèÿ - Chamaecyparis pisifera Bouleward, Ëúæåêèïàðèñ “Áóëåâàðä”Ïðîèçõîä: ßïîíèÿ, ïðåäïðàíèíñêè ðàéîíè ñ âëàæåí ëåòåí êëèìàò.

Õàáèòóñ: Øèðîêî ïèðàìèäàëíà ôîðìà, â ìëàäà âúçðàñò ñà ïî-ãúñòè è êîìïàêòíè. Áàâíî ðàñòÿùè êàòî ìëàäè, â ïîñëåäñòâèå ñðåäíî ðàñòÿùè. Äîñòèãà äî 5ìåòðà âèñî÷èíà è 1,2-2ìåòðà øèðèíà.

Ëèñòà: Ãúñòè ìåêè 5-6ìì äúëãè. Ëÿòîòî ñà ïî-ÿðêî ñèíè, çèìàòà ñà ïî-ñèâî-ñèíè

Ïëîäîâå: Ìàëêè øèøàðêè, áåç äåêîðàòèâåí åôåêò

Ìåñòîîáèòàíèå: Ñëúí÷åâî äî ëåêî ñåí÷åñòè ìåñòà. Óñòîé÷èâè íà ðàçëè÷íè ìåñòîîáèòàíèÿ, ðàñòå íà îáðàáîòåíè, îòöåäëèâè ïî÷âè. Ïðåäïî÷èòà âëàæíè, áîãàòè ìåñòîîáèòàíèÿ, êèñåëè äî ñðåäíî àëêàëíè ïî÷âè.

Èçïîëçâàíå: Ìíîãî åôåêòåí êàòî îòäåëíîñòîÿùî ðàñòåíèå â ïàðêîâå è ãðàäèíè, îñîáåíî ïðåä òúìíîçåëåíè èãëîëèñòíè äúðâåòà.

Îñîáåíîñòè: Ñðåäíî óñòîé÷èâè íà èíäóñòðèàëíè çîíè, ñèëíî ñòóäîóñòîé÷èâè, íå ñà óñòîé÷èâè íà äúëãè ïåðèîäè íà æåãà è ñóøà.