Fraxinus excelsior, Ïëàíèíñêè (îáèêíîâåí) ßñåí

Fraxinus excelsior, Ïëàíèíñêè (îáèêíîâåí) ßñåí

Ïðîèçõîä:           Åâðîïà è Ìàëà Àçèÿ.

Õàáèòóñ:              Ãîëÿìî áúðçîðàñòÿùî äúðâî, ñ ðÿäêà êîðîíà, äîñòèãà 40 ìåòðà âèñî÷èíà. Óñòîé÷èâ íà âåòðîâå.

Ëèñòà:                   Òúìíî çåëåíè ëèñòà, 10-40ñì äúëæèíà, ñúñòîÿùè ñå îò 9 äî 13 óäúëæåíè, ïðèñåäíàëè è íàçúáåíè. Æúëòà åñåííà óêðàñêà.

Öâåòîâå/Ïëîäîâå:   Öâåòîâåòå ñà â ìåòëè÷åñòè ñúöâåòèÿ. Ïëîäúò å êðèëàòêà ñ ïëîñêî îðåõ÷å.

Ìåñòîîáèòàíèå: Áîãàòè íà õðàíèòåëíè âåùåñòâà è âëàæíè ïî÷âè, íî íå èçäúðæà íà çàñòîÿëà âëàãà.

Èçïîëçâàíå:         Áúðçî ðàñòÿùî ïàðêîâî äúðâî.  Ïîäõîäÿù çà óêðåïâàíå íà áðåãîâå íà ðåêè.

Îñîáåíîñòè:        ×åðíè çèìóâàùè ïúïêè. Ñúùåñòâóâà è ïëà÷åùà ôîðìà, êîÿòî å íå ãîëÿìî äúðâî äî 8ìåòðà âèñî÷èíà è 4ìåòðà øèðèíà, ñ ÷àäúðîâèäíà êîðîíà.