Tilia cordata, Äðåáíîëèñòíà ëèïà

Tilia cordata, Äðåáíîëèñòíà ëèïà

Ïðîèçõîä:           Åâðîïà

Õàáèòóñ:              Äúðâî 25-30ìåòðà âèñî÷èíà è 12-15 ìåòðà øèðèíà, ñ ðàâíîìåðíà øèðîêî êîíóñîîáðàçíà ãúñòà êîðîíà.  ìëàäà âúçðàñò èìà ñòðàíè÷íè êîðåíè, ïî êúñíî ìîùíà íåðàâíîìåðíà êîðåíîâà ñèñòåìà ñ ìíîæåñòâî âëàêíèñòè êîðåíè.

Ëèñòà:                   Îòãîðå ñà òúìíîçåëåíè è ãîëè, îòäîëó ñèíêàâî-çåëåíè. Äúëãè 4-10ñì, ïî÷òè çàêðúãëåíè, ñëàáî àñèìåòðè÷íè ñ êúñî èçòî÷åí âðúõ.

Öâåòîâå/Ïëîäîâå:   Îáèëíî öúôòÿùà, æúëòî áåëè öâåòîâå. Îò 5 äî 11 â ïîëó ÷àäúðîâèäíè ñúöâåòèÿ. Ñèëåí ñëàäíèêàâ àðîìàò â íà÷àëîòî íà þíè. Ïëîäîâåòå ñà ïðåç àâãóñò, ñåïòåìâðè. Îâàëíè èëè êðúãëè îðåõ÷åòà, ïîêðèòè ñ êàôÿâè âëàñèíêè.

Ìåñòîîáèòàíèå: Ñëúí÷åâè èëè ïîëóñåí÷åñòè ìåñòîîáèòàíèÿ. Óìåðåíî ñóõà èëè ñâåæà, ðîõêà, óãíèëà, ìîùíà, íå ìíîãî êèñåëà èëè àëêàëíà, ïåñú÷ëèâî ãëèíåñòà èëè ãëèíåñòà ïî÷âà.

Èçïîëçâàíå:         Ïîäõîäÿùà å çà äúðâî çà ôîðìèðàíå. Àëåè, ïàðêîâå, óëèöè.

Îñîáåíîñòè:        Ñèëíî çèìîóñòîé÷èâà, òîïëîëþáèâà, èçäúðæà ñèëíè ãîðåùèíè è âðåìåííè çàñóøàâàíèÿ. Äàâà õóáàâè ëåòîðàñëè. Ñèëíî ìåäîíîñíî ðàñòåíèå.

 v